بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (1) وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا (2) وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا (3) يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا (4) بِأَنَّ رَبَّكَ أَوْحَى لَهَا (5) يَوْمَئِذٍ يَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِيُرَوْا أَعْمَالَهُمْ (6) فَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَيْرًا يَرَهُ (7) وَمَنْ يَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا يَرَهُ (8)

الهی
هر کس مرتکب گناه می شود نادان و جاهل و کور است ، چون عظمت و بزرگی و بخشایشِ تو را ندیده است
بارالها
 من از جانبِ آنان و خودم ، با جان و دل ، و با تمامِ وجود از گناهانی که مرتکب شده ایم استغفار می طلبم ؛ و از معاصی برائت می جویم و متضرّعانه تو را قسم می دهم به مقامِ سوره یِ مبارکه زلزال و آیه یِ مبارکه یِ 41 سوره یِ فاطر ، که زمین را فرمانی بفرمائی تا گُرده یِ خود را تکان ندهد و با زلزله ها و سیل هایش بندگانت را نیازارد ، و موجبِ ویرانیِ خانه ها و کاشانه ها و جان ها نشود ؛ چون اهالیِ زمین و آسمان ، فقط  به منابع و ذخائرِ عظیمِ لطف و محبّتِ تو چشم دوخته اند ، و هیچ قدرتی را مافوق قدرتِ تو نمی دانند ، و جز به ایوان و ساحتِ مقدّسِ ات به هیچ چیزی دگر چشم ندوخته اند ، و به هیچ کس جز تو پناه نمی برند، و فقط از تو کمک می خواهند ، تا نظاره هایِ زیبا را در تجلّایِ نگاهت ببینند و زیباترین جشنِ بندگی را در حضورِ ملائکه هایِ مقرّبت برپا دارند ، و با نهایتِ ذوق ، در برابرت سرِ تعظیم فرو آورند ، و با دعاهایشان ، عفو و گذشت را از تو طلب کنند ؛ تا تو که خالق مائی از ما درگذری و منتظرمان نگذاری ؛ که اکنون منتظرِ زیباترین پاسخِ تو در درگاهت نشسته ایم و با اقامه یِ نماز ، در حالِ راز و نیازیم

إِنَّ اللَّهَ يُمْسِكُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ أَنْ تَزُولَا ۚ وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَكَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ ۚ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا


م جعفری