دوست می‌دارم تو را؛



ای آشنا

برتر از عطر ِ گُل ِ یاس ِ سپید

از فراسوی خیال

با دلی پر ز غم و بیم و امید

غمِ آن کز تو نیامد خبری

گرچه بُگذشت ز تقویم ِ دل ِ سوته‌دلان، بار ِ دگر

عصر ِ آدینه‌ی سرمازده‌ای

دیدگانی به رهی

و دل غم زده‌ای

دوست می‌دارم تو را

با دلی پر ز غم و بیم و امید

بیم ِ آن دم که بیایی؛

ز من ِ خسته دلی؛

هیچ نمانَد

به سحرگه که دلم صبر و تحمل؛

نتوانَد

        نتوانَد

              نتوانَد

لیکن امید به سودایِ وصال ِ تو خوش است

عاشقان چشم براهند که یوسف آید

" شاید این جمعه بیایی؛

شاید،

پرده از چهره گشایی؛

شاید، " ¹

الغرض دیر آشنا

فاش می گویم تو را

با دلی پر ز غم و بیم و امید؛

دوست می‌دارم تو را

1) با یادی از مرحوم حاج محمد رضا آقاسی