و چه باران شدیدی بود، آن شب ..... کدخدا
قلعه ای چون دژ که بالا شهر، از مردم جدا


چار گوشه قلعه از سرجوخه ها سر می کشید


آسمان از رعب و وحشت در پناهی بر خدا


                         # # #

مادری آن شب به شوق و اشتیاقی در تپش
شاخ شمشادی که امشب مرد خواهد شد، که تا

چند باری گرد حجله گشت و کل زد هی چنان
شور و شوقی حکمفرما می شد اش بر هر نوا

تشط زرینی که تزیین کرده او با برگ سبز
روی سر برد و حنابندان ، حنابندان، حنا

نقش و طرحی روی دستان پسر جاری نمود
رنگ و رنگین کرد مادر هر دو دست و هر دو پا

- ناگهان بوی بدی همراهی برنو نمود
بوی باروتی که انگار سراسر در هوا

کدخدا آمد که شاباشی به شالش بسته بود
.... تا قطاری بر کمر برنو به دوشش  کدخدا

کد خدا آن شب به همراه اش قشون آورده بود
تا زفافی را شبانه در کشد از حجله ها

شهوتی جانی بکارت را همی دزدید و رفت
حجله خالی می شد از یک نو عروسی.... مرحبا !!

یک اناری سرخ ترکانده به قلعه ، سرخ سرخ
تا انار دیگری فردا... توکل بر خدا

                              # # #

آتنا فی القلعه کل الیوم من خیرا یره
(ایهاالناس یقوموا بالصراط الکدخدا)


               سلمان رنجبر  1394/02/18