از آب دیده گل شد ویرانه دل ما

آن خشت کن عمارت آخرتو از گل ما

ازخون دل تو نقشی بر فرش آن بینداز

بنویس دردو هجرو حرمان شد حاصل ما

 مجنون

 به کنج سینه ام مجنون شد این دل

 چه گویم چشمه چشمه خون شد این دل

 مزن سنگی به این دیوانه شهر

 پی لیلای خود مجنون شد این دل

شب بارانی

شب بارانیم را حس نکردی

دل زندانیم را حس نکردی

 در این بیغوله هر شب تا سحرگه

 غمم پنهانیم را حس نکردی