تقدیر این شده ست: کبوتر نوشته اند
از تو پری به جاست، از آن پر نوشته اند
گل تر ز گل تویی، تو که با دست روزگار
از تو شبیه لاله پرپر نوشته اند
بالی نداشتم که به سمت تو پر کشم
بر دست های بی رمقم پر نوشته اند
آنان که سنگ فتنه به چشم تو می زدند
امروز از نگاه تو دیگر نوشته اند
نامحرمان که بر جگرت زخم می زدند
در زیر نام خویش برادر نوشته اند
آیینه بود رسم تو، امّا غریبه ها
از آن دل زلال تو کمتر نوشته اند
با خطّی از دریغ به روی مزار تو
بر سنگی از سکوت تو «قیصر» نوشته اند