دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

GODs

پایان خاموشی آدم /بازتاب نور بی پایان /تجلی وجود 
سیب مسموم سراب /راز مجهول هبوط 
حسرت خاموشی /لذت یک آغاز 
بغض و بی تابی اشک /رغبت یک پرواز 
روح آزاده جان؛
در حصاری چون تن //در حصاری چون مرگ //در حصار غفلت ؛تابع یک فطرت.... و قوانین طبیعت 
آتش خفته عشق 
رقص بی تاب هوس 
بغض هوی و گناه :{لحظه آزادی یا اسارت درپس }
چاره ای نیست به تاریکی خود بالیدن 
و به اعماق درون بشکستن 
اوج گمراهی دل /غرق کمبود بلوغ /وهم سنگین سراب :چون ؛صدای سخن ساز سکوت 
بازیچه دنیا و رها رو به سوی فردا 
آیینه فردایت را "اینک" می شکند 
پس به تماشا بنشین و بگو :
«زندگی سابق پرتکراری است »
وکاش 
زندگی سیبی بود گاز می زدیم آن را با پوست 
اما افسوس 
زندگی ؛ معرکه ایست /فیلم بی تکراری است /و عروسکهایش همه انسانهایند... 
زندگی ؛دم قربانی شدن تجلی ذات خداست. 
زندگی ؛ فطرت بی روح امید 
           و فراموشی و تکرار گناه 
«به هوس دل بستن لحظه مرگ خداست »
زندگی یک دام است، در حصاری چون مرگ //یخ زدن با دل سنگ //راز کوتاهی عمر و پرستیدن رب با دل تنگ... 
اما مرگ ؛
-گام سنگی حقیقت در خاک 
-فرصت رهایی تن از تاب 
-نبض میراث زمین 
-سوگ هبوط زمان 
خسته و سرگردان در هیاهوی زمین گم شده ام 
به درون می نگرم ؛
-خواب تسخیر فراموشی خود میبینم 
-گریه مرگ را به احساس پر از ذلت خودمیبینم 
-نفرت ساده عادت‌ها را، رو به رویای پر از لذت خود میبینم 
-در پس چهره حیرت زده و تاریکم، روح بیدار بتان میبینم 
با بقایای دلم میجنگم 
و به عصیان خودم میخندم 
از یاغی گری ذات زمان میترسم 
و به خود می گویم ؛
ای کاش با وسوسه‌ها پوچ شوم /یا که با خنده بی دغدغه هرکودک رو به عرفان خدا محو شوم 
-پاسخ پرسش پنهان دلم خاموش است 
غم طوفانی تقدیر /جبر و اجبار طبیعت 
-همه در خانه اسرار تنم کابوس است 
در درون میبینم... عشق را،  شهوت را،  ذات و آلودگی غفلت را 
«و نگاهی که به اندازه هر رابطه وسعت دارد »
آن نگاهی که وجودم به وجودش زنده است 
و پر از شکل و تفاوت‌هایی است 
که به هر انسانی 
صورتی بخشیدست. 
آن نگاهی که به تاریکی هر نبض تنم می شکند... 
پشت آن ابر سیاه و سرکش 
رو به ژرفای پر از عرفانم 
درحوالی عطشهای پر از درک خدا 
....آن خدایی که برایم تنهاست.... 
من در رنگ،  درهیاهوی پر ازدرد زمین /سمت ادراک تفاوت در حس /اوج عرفان و هجوم /اوج اعجاب و خروش 
به خدا می نگرم 
بینهایت صفتی است که در ذات خدا میبینم 
محوانکار زمان دیر را میفهمم
و به آرامی دریای سکوت، متلاطم هستم 
من چه کم هستم و احساس نهایت دارم 
رخ من با رخ مهتاب شباهت دارد 
در شباهت هردو، حاصل تنهایی و درک تفاوتهاییم 
وچه پر معنی بود 
آنهمه نور که بر ریگ بیابان تابید.... 

---

---

   تاریخ ارسال  :   1396/5/14 در ساعت : 3:40:35   |  تعداد مشاهده این شعر :  545

---

---