سنگ هــا از پا نمـــــی افتـــــند در فـــرسنگ ها
دور باد از دامـن ما لکــــــه هـــــای ننــــــگ ها
ما به سـاز آهنـــــگ آه سیـــــنه می رقصیم ناب
رقــص مـــــا را برنمـــــی تابنـــــد اگر آهنگ ها
حُسـن هـــــا در روزگاران دســت صیقل دیده اند
هیچ زشتـــــی را نپوشـــــانند هرگــــــز زنگ ها
آبروی هر چـــه رنگی هســـــت را نـــیرنگ برد
رنگ ها را پاک می خــواهیــــم از نیـــــرنگ ها
رنگ بی رنگی طلــوع نغـــز بی پیرایه گی است
رنگ بی رنگــی چه کـــــم دارد مگر از رنگ ها
ساحلــــی را دامـــــن از درّ و گهـــــر پر می کند
مــــوج انـــــدازد اگر بــــر عمـــق دریا چنگ ها
حرمــتی در نــــزد هنـــــــدو های بنگالی نداشت
گـــر نمی شـــــد جـــــاری از هیمالیـاها گنگ ها
دیو هــــا بازیچـــــه های دســـــت اهریمـن شدند
می هراســـــد کـی دل رســـــتم از این ارژنگ ها
گرچه شاهان راشکوه ازتاج و تختی هست لیک
تا ابــــــد باقی نمــــی ماننــــــد ایـــن اورنگ ها
حیله می بـــــارد اگــر از قامــــــت دژخیــــــم ها
آب می کــــــوبند اینــان جمــــــله در هاونگ ها
دوزخ اینـــــان را بگیـــرد سخت در آغوش خـُلد
چـــــند روزی گرچـــــه گردیدند منگ از بنگ ها
دودمــــان بــــــر بـــــاد دادن ، دود دادن بــاد را
طرفه ای جز این مگر بر بسته بنگ از منگ ها
ای بســـــا سرهنـــــگ ها کز بخت بد گردیده اند
منتـــــفی با انتفـــــاء دنگ و فنـــــگ هنــگ ها
گرچـــــه دنیا را فضـــــا ، فریادها پـــر کرده اند
گوش خـــــر کی پاره می گردد مگر از ونگ ها
می شـــــود بازارتان بـــی هیـــــچ تردیدی کساد
رونقی دارد اگــــــر بنــــــگاهـتــــان از انگ ها