یکبار فقط زهره در آفاق درخشید
زهرا شد و در وسعت این باغ درخشید
 
خورشید به مهمانی ماه آمد و گفتا
از نور تو یک کوکب بَراق درخشید !
 
یاسی که سپید است و زلال است شکوفید
گل در طَبق ِ باورِ عشاق درخشید
 
در کنگره ی عرش چه غوغا شده امشب
ناهید زمینی که بر آن طاق درخشید...  
 
ای مادر آیینه و ای دختر اعجاز
خورشید به درگاه تو مشتاق درخشید 
(رضا محمدصالحی)