صدایِ لحظه هایِ دردِ زندگی
 

میانِ شُعله ها 
 

به گوش می رسد ،
 

و چشمِ خیسِ آسمان
 

کنارِ ساحلی غریب

دوباره دیده می شود !
 

دوباره غصّه و غمی بزرگ
 

دوباره اشکِ داغ
 

دوباره قامتی شکسته با نوایِ کاروان
 

دوباره  ظلمت و سكوتِ بی امان
 

دوباره روحِ پاکی از تلاطمِ بهار
 

دوباره ذکرهایِ نابّ   ‎
 

دوباره گفتن و شنیدن و سئوالِ بی جواب
 

دوباره یک نجابت و هزار سنگ
 

دوباره اضطراب
 

دوباره آيه هایِ کوثر و نمادِ افتخار
 

دوباره بُغضِ یاسِ مستجاب ؛
 

همان که ذکر نامِ او عبادت است
 

همان که مهرِ او  شفاعت است ،
 

همان که ذرّه پرور است
 

همان که باغِ آستانه اش ، چو گُل معطر است ؛
 

همان طلیعه یِ نگاهِ اختران
 

که لطفِ او
 

شبیهِ لطفِ بیکرانِ حضرتِ پیمبر است ...
 

...................

 م جعفری - پرواز

....................