دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

غزل مثنوی فاطمیه

‍بی  تو درون سینه غم و غصه جا  گرفت               
شبهای فاطمیه شد و دل عزا گرفت
 
شبهای فاطمیه رسیدند و سیل غم                 
سر تا به پای دفتر شعر مرا گرفت
 
خیلی عجیب نیست قوافی ردیف شد                    
یکبار با شکستن و یک بار با گرفت
 
خیلی عجیب نیست اگر عرش کبریا                   
ماتم برای حضرت خیرالنسا گرفت
 
لرزید طاق کنگره ی عرش حق به خویش             
بانوی قد خمیده که دست دعا گرفت
 
با سینه اش چه کرد مگر میخ پشت در              
کز سوز، شعله در جگر مصطفی گرفت
 
سیلی بروی ماه زدند و شب فراق
آتش به سینه ی علی مرتضی گرفت
 
چون سینه اش به ضرب ستم پشت در شکست
    آتش به خرمن همه اولیا گرفت
 
وقتی گریز روضه به اینجا رسید مرد
بی اختیار باز دم کربلا گرفت
 
نام حسین بغض حسینیه را شکست
غم  داد ، کار دست دل و روضه پا گرفت
 
با یاد کربلا دل آیینه ها تپید
این بار روضه خوان مدد از مرتضی گرفت
 
در شور جذبه بود کسی گفت روضه خوان
امشب بیا و روضه گودال را بخوان
 
آری  بخوان که عمه پریشان و مضطر است
بر تل زینبیه پر از زخم خنجر است
 
سوز عطش کشیده به آتش فرات را
خشکانده است ریشه ی آب حیات را
 
امشب بخوان که چشمه خون گردد آسمان
در ماتم عزای علی اکبر جوان
 
امشب بگو که فاطمه خود در عزای کیست
بر رهگذار سینه ما ردپای کیست
 
امشب بگو که مادر سادات چون شده است
دیوار و در چگونه چنین غرق خون شده است
 
امشب بگو  که روضه مجال شنیدن است
بغضم شکسته است و زمان تپیدن است
 
امشب خداست مرثیه خوان عزا ی او
خون می چکد ز چشم ملائک برای او
 
«باز این چه شورش است »که چشم قلم تر است
غم میهمان سینه ی آل پیمبر است
 
امشب تمام جان و جهان غرق ماتم است
«گویا عزای اشرف اولاد آدم است»
 
جز گوش چاه نیست دگر محرم علی
جز تیغ طعنه نیست دگر مرحم علی
 
امشب بگو که دل به کجا التجا برد
این اشک را بغیر خدا کس نمی خرد
 
باید شکست و خواند دعای  ظهور را
با ندبه باز گشتن موسی و طور را
 
این چشم جز برای تو مضطر نمی شود
آقا بیا که  بی تو بی تو میسر نمی شود
 
آقا بیا که بی تو گره خورده ام به خویش
همچون کلاف سر به گمم با دلی پریش
 
دل را کسی به غیر تو ضامن نمی شود
امر فرج بدون تو ممکن نمی شود
 
ما جان خویش بر سر پیمان گذاشتیم
این شور و جذبه از پر قنداقه داشتیم
 
از کودکی  نوشته شده  روی قلبمان 
عجل علی ظهورک یا صاحب الزمان
 
امشب بیا که باید از این دم صفا گرفت
باید  شِفا ز حضرت دارالشفا گرفت
 
                                 محمدرضا کاکائی (شِفای اصفهانی)

---

---

   تاریخ ارسال  :   1395/12/1 در ساعت : 8:15:29   |  تعداد مشاهده این شعر :  758

---

---