ایمیل :   رمز عبور :        فراموشی رمز؟  


آخرین نقدها
نام ارسال کننده : جابر ترمک
درود بر اساتید گرانقدر.... - شعر زیبای استاد و نظرات خوب اساتید را خواندم. تنها چیزی که به نظرم آ   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : ابراهیم حاج محمدی
با سلام و درود. - بر خلاف دیدگاه سرکار خانم بهرامچی بر این باورم که شاعرانگی در بیت بیت این غزل که   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صادق ایزدی گنابادی
سلام - - گرچه حقیر به استقلال بیت در غزل اعتقاد دارم و کلا چالش ایجاد کردن در خصوص عدم تناسب د   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : مهسا مولائی پناه
   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : حنظله ربانی
درود - متنی ساده بود تا شعر - هم از نظر ساختار و هم از نظر محتوا - دور از شعر بود - اشعار   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمد یزدانی جندقی
سلام محمد علی رضا پور عزیز شاعر گرانقدر . - حقیر را به خوانش اشعارتان فرا خوانده اید ؛ از حسن اعتم   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : محمدعلی رضاپور
سلام و درود بر استاد گرانقدرم جناب خادمیان عزیز! - - استادبزرگوار! فرموده تان درست است و حقیر ه   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : صدرالدین انصاری زاده
فرد اعلی نباشیم! - """""""""""""""""""""" - نمی دانم در ادبیات این کشور چه می گذرد. بهتر بگویم:   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : اله یار خادمیان
سلام و درود میلاد مسعود امام زمان بر شما مبارک باد - - جناب رضا پور عزیز بیت ششم مصرع اول   ....    لینک شعر مورد نظر

نام ارسال کننده : رضا محمدصالحی
سلام و عرض ادب - از استاد صفادل همیشه اشعار خوب خوانده ام و این بار نیز ، ضمن احترام به نظر سرکار   ....    لینک شعر مورد نظر


آرشیو کامل



Share



برای " بهار" ادب پارسی و دماوندیه دوم او
 

 
ای خفته به خاکجای " دربند"
ای گنج گران! بهار دلبند!
حاشا که سپهر خفته در خاک
کلّا که عقاب بسته  در  بند
انوار ادب تو راست؛ خورشید
 گویا صفت تو می پراکند
بادا به درود؛ هر پگاهت
 سر بر کند از پسِ "دماوند"
ای بسته به سحر شعر ؛ محکم
زین دیو سپید ؛ پای ؛ در  بند
 با مُشت درشت روزگاران
 ای خوانده ز داغ سینه یکچند
 بی شبهه شکوه شِکوه پیداست
 زین چامه نغز بی همانند
 با روح ترانه بسته پیمان
 با شور حماسه خورده پیوند
کوهی تو که در برابر کوه
 خورده ست به جان خویش سوگند
با اینهمه کوه نیز چون تو
از شِکوه خویش نیست خرسند
 وز گردش قرنهاست انگار
چون مُشت برابرت  پس افکند
از برف به سر نهاده معجر
 وز سنگ دهان وُرا دهان بند
 پیرانه سریت خوانده مادر
 چون بختِ جوان ندیده فرزند
 از ری به ستوه ؛ کوه با کوه
 اینگونه حدیث نفس کردند
 پس پای برون نهاده از ری
 تا سر بنهد به دوش الوند
وآنگاه نشسته با نشابور
رانده ست ز ناله با نهاوند
 کوه ست و شگفت ؛ گشته بی تاب
 زین مردم نحس دیومانند
سر در دل ابر کرده پنهان
 زین زشت سرشت قوم پُرفند
سر در دل ابر و سخت بی صبر
 از سنگ و سعیر و گاز و از گند
آنجا که دو کوه بی قرارند
پیداست صبوری خداوند
 دادار بزرگ! این وطن را
 در دود و دروغ و درد مپسند
شبکور جماعتی - تو مگذار-
 کز شانه خلق باشد آوند
چون دود مباد تا برآید
 آه ِ دل مردم خردمند
سر بر نکند مباد خورشید
از کوه؛ دریغ کرده لبخند
#
 تا هست بهار انوشه باشی
ای گنبد گیتی ای دماوند...
 
 

موضوعات :  اجتماعی ،

   تاریخ ارسال  :   1395/5/29 در ساعت : 11:21:25   |  تعداد مشاهده این شعر :  1093


کسانی که این شعر را می پسندند :

ارسال نقد و نظر برای اعضا

   
ارسال نظر برای غیر اعضا







متن های ارسالی برای "نقد" توسط دارنده دفتر شعر قابل مشاهده و تایید نخواهد بود و تنها توسط مسئول بخش نقدها بررسی و تایید خواهند شد. در صورتی که میخواهید نظری را خصوصی برای صاحب اثر ارسال کنید از بخش نظرات استفاده بفرمایید.

بازدید امروز : 12,790 | بازدید دیروز : 19,763 | بازدید کل : 123,971,390
logo-samandehi