یک بلیط

چه توانايي شگفتي داشت

كه به انتظار پلک ها پایان داد!

*
...و ضیافت دستهایمان
در پشت نارنج های حیاط حافظیه
کلید خورد!
*
نگاه و نگاه و نگاه
و تو با نگاههای زیرکانه ات خواندی :
«...که عشق آسان نمود اول»
ولی چشمهای من خیس شد
 و عطر صداي شجريان
انگشتایمان را بهم گره داد
و حافظ
عشق را دوباره نوشت

*
حالا
چند حافظيه گذشته است
و اين ديوان يادگاريِ همیشه
هنوز ورق مي خورَد و فال می شود
*
من گناهی نداشتم
وقتی كه
پلکهایت را بستي
و
انگشت هايم لای ورقهای حافظ قفل شد
كه بيايي
یک روز بارانی
كه آن فال نگرفته را تمام كني
و اشکهایم نخوانند:
« ...ولی افتادمشکل ها»