لبخند های می خوش
کفگیر خورده به ته دیگم  بعداز تو بذل وبخششم گم شد
مانند ریگی در ته دریا افتادم و دریا تلاطم شد
در ظلمت اعماق اقیانوس خورشید یادت زنده ام میکرد
ذهنم مرا درگیر خود کرده این بار یعنی بار چندم شد
از گوش ماهی ها شنیدم که یک رد پا بر ساحل افتاده
در پرس وجوها بعد  فهمیدم ان رد پاهم راهی قم شد
طوفان وگرداب وشب وحشت دریا مرا از عمق خود تف کرد
با بادهای موسمی رفتم انجا که هرروزم توهم شد
پا تا به سر گوشند وهم دردی با خارهای لوت خو کردم
هنگام طوفانها همین اغوش یک باغ سرسبزاز ترحم شد
یک بار دیگر راهی بادم در شهرضا این بار افتادم
باغ انار از غصه ام تب کرد فردا سحر پرازتبسم شد
یاقوتها برشاخه خندیدند گنجشکها در باغ رقصیدند
محصول چینان امدند وغم با ترش و شیرین سهم مردم شد.