..............................................

 زندگانی اثرِ زیبائی ست
که به روشنگریِ عشق تداوم دارد
و به آرامشِ محض
همچو برگِ سبزی
رویِ دستان قشنگی پر مهر
می تراود خود را
 
ماه را دیده اسیری خوشخواب
در نگاهِ یاری
لحظه ی بیداری
و به عزمی که تحکُّم دارد
 
شکلِ مهتابِ مرا خاطره انگیز ببین
به مساواتِ زمان
در بساطی که نگینی شده آرامشِ ما
با غریبی نادم
یا نوائی چو خزان
رویِ آزادیِ بزمی دیگر
پُشتِ آسایشِ دهر
روبرویِ گلِ سرخ
که نشسته ست چو یک روزِ بهار
  بر لبِ باغچه ای ،

                 یا به عشقی دیگر                
   همه را مثلِ نویدی بنگر ...


......................
محمدرضا جعفری
.......................