اين شب انتظار را ازچه سحر نمی كنی

زهر شرنگ وشكوه را شهد و شكر نمی كنی؟

سفره ی نذربوسه را، بار دگر گشوده ای

چونكه فقير وبی كسم هيچ خبر نمی كنی

چاره ی دل تويی ودل ،كشته ی بيچاره ی تو

حنظل انتظار را ازچه شكر نمی كنی ؟

سوت قطار زندگی رفته ز خاطرم دگر

بسكه به شهر چشم من ، قصد سفر نمی كنی

چشم من از فراق تو كور شده ، تو سنگدل

از چه به عاشق خزان ديده نظر نمی كنی ؟

« عاشقی آبرو گرفت از شرف شكست من »*

اين تو وتكه های دل ، باور اگر نمی كنی !

*  وامی از خودم