دسته بندی اشعار

آخرین اشعار

آخرین نقدها

ارابه های دیوانه

 (1)
زمین آه کشید آنگاه
که غبارآلود آسمان
جیغ می کشیدند
ارابه های دیوانه
تا بازگردانند مرا
از سرزمین افسانه ها
***
محو نگاه تو اما
گم کرده بودم دست و پایم را انگار
گاهیکه رقصان
سوت می زدی و رندانه
از آسمان می آمدی تا
نزدیکی من بنشینی
***
در خواب فریاد کشیده باشی انگار
انگار زیر آب:
"نگذارید ببرند مرا
هآی شاه پریان شهر افسانه ها!
نگذارید ببرند مرا! "
***
دور می شدم بی اختیار اما
بر ارابه ای
که چون دیوهای دیوانه
بی بهانه
بر سر من جیغ می کشید .
 
(2)
پاره ای از خم
مست می کند که را
اینگونه که منم؟!
مراقبان ویژه می گویند
مدهوش است و شاید
خدا بخواهد و دیگر بهوش نیایم هرگز
از این بدمستی
و سوت هر ثانیه یکبار این جعبه غریبه
امیدی نمی آفریند
برای چشم های پشت شیشه
***
آری! مدهوشم
مدهوش آن یک آن
که سوار بر ارابه ات
از آسمان آمدی و کنارم نشستی
پرسیده باشم شاید:
مرا هم می بری با خودت؟
و گفته باشی شاید: با عشق!
بار دیگر که آمدم با کمال عشق!
می خواستم که یادگاری ...
اما دست و پا گم کرده بودم
و زبانم نمی چرخید
خدا خواست و پذیرفتی هدیه ام را
بی دست و پایی  مرا
و بار دیگر که آمدی  بُرده ایی مرا انگار...

---

---

   تاریخ ارسال  :   1394/10/29 در ساعت : 20:2:37   |  تعداد مشاهده این شعر :  924

---

---