قبله گاه دل من کوی حسین است حسین
کعبه اهل نظر روی حسین است حسین
این چه بویی است که پیچیده به هرکوی وگذر
می کند مست مرا بوی حسین است حسین
تو مپندار که ما لایق عشقش شده ایم
اینهمه جاذبه از سوی حسین است حسین
برق خورشید که اینگونه جهان افروز است
خجل از بارقه روی حسین است حسین
کیست صیاد دل اینهمه دلباختگان....
خمی از طره گیسوی حسین است حسین
تشنه جان داد اگر بر لب آب ،آب حیات
تشنه جرعه ای از جوی حسین است حسین
درس آزادگی از مکتبش آموخته اند
عالمی شیفته خوی حسین است حسین
کهکشانها شعف از پرتو رویش طلبند
مهر و مه مشتری روی حسین است حسین
گرم در وادی توحید روان است به سر
قدسیان محو تکاپوی حسین است حسین
طرحی انداخته در عالم امکان که هنوز
همه جا صحبت از الگوی حسین است حسین
آبرو یافته هر کس بدرش برده پناه
که پناه همگان کوی حسین است حسین
کربلا دید در آن روز چه رازی که هنوز
مست و مدهوش ز یاهوی حسین است حسین
شعر:شهودی -تبریز17مهر ماه 94