بسم الله

 

با تسبیح نگاه یک شعرِ تر

چه جراحت های لب ریز

 که نچیده ام !

تقصیر تپیدنِ مهتاب نیست

در بیراهه ای آشنا

 پرسه می زنی

شروع این سپیدارِ معکوس ،

بغض فروخورده ای

غرق گلایه ی فاصله هاست...