پا به پای لطف تو کلّ جهان شرمنده شد
چشمِ اقیانوس خیس و آسمان شرمنده شد

خواستم از تو بگویم، لال باشم بهتر است
حرف ها ساکت نشستند و دهان شرمنده شد

از سخاوتمندی ات آنقدر می دانم که شب،
روی دوشَت زیر نور ماه، نان شرمنده شد

علم را عالی ترین صیاد بودی؛ بعدِ تو،
صید رفت و تیر افتاد و کمان شرمنده شد!

شد مسلمان هر که توحید مفضّل* را شناخت
سجده آورد و حوالیِ اذان شرمنده شد

حضرت صدّیقه مادر بود و صادق شد پسر
کوچه زهر آلود بود و ریسمان شرمنده شد!

پای دل را راهیِ صحن و سرایت کرده بود
یادش آمد در بقیعی؛ روضه خوان شرمنده شد!

مرضیه عاطفی/ سمنان
 

* توحید مفضل حدیثی است طولانی، مشتمل بر سخنان امام جعفر صادق علیه السلام با موضوع محوری اسرار آفرینش