خوابیده روی دامنم سرباز چشمانت

جنگی به راه افتاده از اعجاز چشمانت

فرمانده ی کل سپاهت را مطّلع کن

دل را به تسخیرش کشانده ناز چشمانت

 چه بُرد-بُردی می شود این جنگ وقتی که

پر می شود احساس من از راز چشمانت

من از سکوت شب میان موی تو گیجم

وقتی که غوغا می کند آواز چشمانت

برقی که از چشمان تو ساطع شود شعر است

حافظ غزل می گیرد از شیراز چشمانت

بر روی خطّ ابرویت راهی شدم، حالا

پایـان عاقل بودنم؛ آغــاز چشمانت

آراسته نیا- اردیبهشت 94