و نیمکت ها با من در انتظار قرارند
و پارک ها همه از رد پات خاطره دارند
دوباره می وزد از سمت خاطرات نسیمی
دوباره یاد شدی، فصل ها دوباره بهارند
هنوز می شنود گوش پارک پچ پچ مان را
و چای ها به لب قندپهلوی تو دچارند
نشسته ایم کنارِ... چه خاطرات غریبی!
که هرچه خاطره داریم اسیر گرد و غبارند
نه سایه ای و نه سیبی... نصیب بعد تو مرگ است
درخت ها همه بعد از تو شکل چوبه ی "دار"ند
"درخت ها" که حریم حضور و بوسه ی ما بود
ببین که بعد تو دیگر حصار پشت حصارند
تو رفته ای و نشد که ستاره ها بدرخشند
که ابرها به سر خانه نقل و قند ببارند
تو رفته ای و قرار است خاطرات تو، من را
میان رفتن و ماندن کنار پارک بکارند
*
دلم بدون تو چون کشوری ست بی سر و سامان
ببخش اگر که غزل هام شاه بیت ندارند


محسن نقدی