از کوچه های شهر گذر کردیم
با چشم های بسته خطر کردیم
تا ناکجا دوباره سفر کردیم
 
ما لحظه های گیج زمان بودیم
ما قلب های بی ضربان بودیم
 
ما خواب های خسته ی دیروزیم
ما دست های بسته ی امروزیم
ما شیشه ی شکسته ی هرروزیم
در کوچه های گمشده می سوزیم
چون آتشی که رو به فراموشی ست
 
از کوچه های شهر گذر کردیم
این سینه را دوباره سپر کردیم
عصر طلوع ولوله ها بود از
دستی که زیر خون جگر کردیم
چشم از نگاه شهر کشیدیم و
با چشم های بسته نظر کردیم
“ما”در حضور فاصله ها مرد و
پیراهن سیاه به بر کردیم
“من”ماند و صبح تارتر از دیشب
شب را به حکم راه، سحر کردیم
 
رفتیم و عمر فاصله طولانی
در این شب همیشه زمستانی
 
رفتیم و راه بود و امیدی که...
ناقوس مرگ صبح سپیدی که...
رفتیم و رفت روح مسیر از دست
رفتیم و راه تار به ما پیوست
رفتیم و غرق خواب، ورق برگشت
ما تشنه، مثل آب، ورق برگشت
 
از خواب های طی شده برگشتیم
 
یک روز بغض های من و ایوان،
از کوچه های شهر شد آویزان...
 
 
محسن نقدی-شیراز