ماهتاب و ستاره ها دیدند ، با تو خورشید عزم ِ هجرت کرد
یثرب از عطر ِ یوسفت دل را سفره ی خان ِ مهرو عزّت کرد
دور تو موج های دریا زاد ، حلقه بستند مثل آیینه
...وَ خدا خواست جلوه ی خود را ، اسوه ی بی بدیل خلقت کرد
به تو دلبسته یک جهان ، خرسند ، به سرآغاز زیستن ، سوگند
هیچ کس نیست درخورِ شأنت ، که خداوند با تو خلوت کرد
عطر و بوی بهار را جاری کرده ای پابه پای قافله ها
چه بهاری ! که آسمان ها را  آینه دار ِ این طبیعت کرد
همه جا غرق ِ شادی و نور است ، می نشیند همای خوشبختی
روی ایوان هرکجا بروی باید این شهر را مرمت کرد
مسجدی ساخت با اشارت ِتو هرکجا که وجود تو آرام _
_ باشد از بادهای فصلی سرد وَ تو را فارغ از مشقّت کرد
از مهاجر گرفته تا انصار دسته دسته شبیه چلچله ها
پیشگاه ِ بهار ، صف بکشند ، "باتو باید دوباره بیعت کرد"
عطر پیراهنت بهانه شده نفست بیش از این شفا بخش است
شکر منعم که نعمتی افزون ، اینچنین را نصیب امّت کرد
.
عشق تو مایه ی مباهات است ، ساده و پاک ،  مهربان ، روشن
این بها و بهانه را نتوان ، با کسی غیر یار قسمت کرد
سید مهدی