گرفتم که دشمن بگیرد سر از تو!

مگر می تواند بگیرد پر از تو؟

که پرواز تو از فرا هم فراتر

فقط مصطفی شد فرا برتر از تو

تو پرواز را طرز دیگر نوشتی

بر آن نیزه ها، در سفر منبر از تو

تو آن آسمانی ترین آسمانی

خدا دل به تو داده اما سر از تو!

زمین عاشق و تشنه افتاده یک سو

زمان می چشد چون عسل باور از تو

تویی رمز بالیدن هر چه خوبی

ندارد جهان گوهری زر تر از تو

خدا نقش عشقی برای بشر زد

که رنگی ندارد بجز احمر از تو

علی وقت رفتن به گوش ات سروده ست:

خدا دوست دارد تنی  پرپر از تو!

قیامت چه شوری خدا گفته دارد

قیام ات، قیامت، هلا محشر از تو!

                  بیست و ششم آبان نود و دو