مرا مرداب افکارم چنان درخود کشید امشب

که از دستان مهرانگیز تو شد نا امید امشب

حضورت پشت پرچین خیالم کم کمک گم شد

بگویم با که دردی که امانم را برید امشب

دل دیوانه ام خشکید و افتاد از دوچشمانت ...

چه شد آخر که گنجشک تو از دستم پرید امشب

مداراکن کمی بامن ، بیا تا کوچه ی مهتاب ...

که این ولگرد بیگانه نشانت را ندید امشب

مرا با تو جدالی نیست ، اما تو نمی دانی

که این پروانه آتش را به جان خود خرید امشب

به پایان می رسم اما خودت می دانی از اول ...

مرا چشمان سرخ تو به آتش می کشید امشب

سید مهدی نژادهاشمی شوریده 28/5/1390 سبزوار