در   خرابات    «من»   آنکو     باده پیما     می شود

بی   نصیب   از    نشوه ی  پیمانه ی «ما»  می شود

طالبان    دوست   می گویند   در      قاموس    عشق

واژه ی  «من»    پیله ی  بی  بار   معنا     می شود

بنده  در   سر   تا     هوای  وصل  دارد   بنده نیست

قطره    با    دریا   اگر   پیوست   دریا       می شود

گر    خدا بینی      در  استمرار  خودبینی     مکوش

کاین   خطا   امروز   سد   راه    فردا      می شود

سنجش  افراد    هرگز  نیست  بر   مبنای    حرف

در   عمل   نیک   و   بد   هر کس هویدا می شود

کام    شیرین   کسی  را   تلخ    نپسندی       اگر

شوکران   جام     ایامت      گوارا        می شود

هر   که   بشناسد  ز  فیض معرفت   محبوب  را

مرغ   نطق   از   یاد  اویش    باز گویا می شود*

رهنوردا !  با    تولای    علی     بردار      گام

تا    ببینی    دستگیرت    لطف   مولا  می شود

زاد    راه   آخرت    بردار   باری  «خوش عمل»

می شود   مغبون  هر  آنکو   رام دنیا  می شود.

*من عرف الله  طال لسانه.