محیط بی خودی منصورجوش است

به مستی جزو را کل می توان کرد.

            (بیدل)

            اگر تسخیر باور می توان کرد

            جهانی را مسخر می توان کرد.

            ز گل گر سر کشد یأجوج و مأجوج

            ز دل سد سکندر می توان کرد.

            نیفسردست تا اقبال معراج

            ز پای دار منبر می توان کرد.

            ز دل گر سر برارد چون رگ شمع

            زبان را تاج بر سر می توان کرد.

            بیا و بشنو از نی خوش مقالی

            شرنگ از شکر شکر می توان کرد.

            تو مشکن شیشه دل را که آسان

            از این آینه خنجر می توان کرد.

            چو نامت رفت شد سی پاره نامه

            ز هر پاره کبوتر می توان کرد.

            چه جای شکوه از مشرب چو هر دم

            لبی در خون دل تر می توان کرد.