غلامعباس سعیدی
1393/3/6 در ساعت : 12:27:55
درود و سلام بر حضرت دوست جناب خدابخش صفادل بزرگوار
سپاسگزارم که مطالعه قرمودید و نظرتان را گذاشتید.
تا گمان بی توجهی به نظرهای حضرت عالی نرود، توضیح مختصری تنها جهت عرض ادب می دهم:
در بارۀ فعل آور که فرمودید امروزی نیست به نظرتان احترام می گذارم؛ اما حتما می پذیرید که زبان شعر به هر حال با زبان گفتار متفاوت است؛ با این وجود می پذیرم که اگر وزن اجازه می داد و به جای "آور" ، "بیاور" می گذاشتم بهتر بود.
دو نکتۀ دیگر هم فرموده اید که به گمان من ریشه در یک اصل دستوری ریشه انداخته در ذهن مبارک شما دارد. آن اصل احتمالا این است: حذفِ "را" بعد از مفعول جایز نیست.
همانگونه که می دانید نه را همیشه علامت مفعول است و نه مفعول لازم است همیشه با را بیاید. در کمتر غزلی از حافظ هست که رای مفعولی حذف نشده باشد. مثلا به ابیات زیر از آغاز دیوان حافظ توجه فرمایید:
به می سجاده (را) رنگین کن .....
کجا دانند حال ما (را) سبکباران ساحل ها
بده ساقی می باقی (را) که در جنت نخواهی یافت ......
چنان بردند صبر (را) از دل ...
حدیث از مطرب و می گو و راز دهر (را) کمتر جو
آیینه سکندر جام می است بنگر
تا بر تو عرضه دارد احوال ملک دارا (را)
و مثالهای متعدد دیگر
ببخشید
دوباره سپاسگزارم که توجه فرمودید دقیق و مطالعه کردید
زنده باشید