وقتي ستاره نيست زماني كه ماه نيست

                         ديگر بگو كه شب زدگان را گناه چيست؟!

                         آه از نهاد آينه ها هم برآمده ست

                         پاشيده خون به صورتشان جاي آه نيست

                        يك اشتباه هستي گل را به باد داد

                        گل؟ يا كه باد؟ باني اين اشتباه كيست؟!

                        بيچاره آن پلنگ كه دل را به شب زد و

                       عمري به شوق ماه در اين مرگگاه زيست

                       فرياد كافي است جلوتر نرو از آن

                       كوري و هست بر سر راه تو چاه      ايست!