به نام خدا

روی دوشم نشسته اسلحه ام، جای گیسوی مخمل یارم

جای شانه به موی تو باید، در تفنگم گلوله بگذارم

از صدای شکسته ی قلمم، به تو ای عشق-خوب مفهوم است؟-

بعد مرگم بگو به آدمها، من به جرم نکرده بر دارم

من به اجبار جنگ در جنگم، من به زور تفنگ در جنگم

من همانم که لحظه دیدار، باز هم در خیال دیدارم

از همین راه دور و طولانی، از همین کوچه های خرمشهر

مرگ بر من اگر فقط یک شب، دست از زلف یار بردارم

من برای تو رفتم از پیشت، که تو فردا امیر خود باشی

پس عزیزم خدا نگهدارت، پس عزیزم به مرگ بسپارم

انفجاری کنار دستانم، و سپس زخم و خون و من حالا

بس که گل روی پیرهن دارم، یکی از قطعه های گلزلرم