بی تو من از زمین و زمان طرد می شوم

در کوچه های غم زده ولگرد می شوم

انگشتهای هرزه تکانم نمی دهند ...

زخم زبان مردم بی درد می شوم

در اوج سبزی و هوس غنچه دادن از ...

سنگینی و وقار تو من زرد می شوم

چشمان مست و ناز تو مثل ستاره هاست

بی تو دوباره آنکه بدآورد می شوم

این روزها هجوم تو افتاده بردلم

از بودن کنار تو دلسرد می شوم

گاهی پلنگ می شوم و گاه گوشه گیر

مثل شکست خوردن یک مرد می شوم

یا نه بلند می شوم و راه می روم

بی اختیار و جن زده شبگرد می شوم

دل می دهم دوباره به هرکس ...و بعد از آن

مغلوب زخم خنجر نامرد می شوم

م- شوریده 5/5/1390