ctrl/cmd+vدست سبز رهایی               سال 76
 
وقتی که با بغض و حسرت، عشق تو را می ­سرایم
آتش ­فشانی ­ست جاری، بر دامن از چشم ­هایم

تندیسِ درد و عذابم، از من شکوهی نمانده ست
جز شعر تلخی که هر شب، با یاد تو می ­سرایم

ای چشم ­هایت غزل را، تا آسمان اوج داده
بی ­تو در این قحطِ لبخند، تنهاتر از انزوایم

گفتم در این فصل پنجم، شاید بهاری ببارد
دردا که جز زَمهریری، جاری نشد در هوایم

ای گرده ­هاتان کبود از شلّاقِ دردِ زمانه
ای سفره­ هاتان پر از آه، من از شمایم، شمایم!

ای عشق ای جاودانه، ای بودنم را بهانه
برخیز و مستانه گل کن، در دست­ های دعایم

این ابرها جای باران، در سینه ­شان سنگ دارند
ای دست سبزِ رهایی، کو توسنِ بادپایم!


ctrl/cmd+v