دستی برسان این لب بیچاره رسیده ست

خون در رَگِ خشکیده ی این تاک دویده ست

پاییز خجالت زده رفته ست از این جا

هرگاه نفس های تو در باغ وزیده ست

تو آمده ای تا بنشانی به دلم خون

گویی که خدا نافِ مرا با تو بریده ست

ای وای چرا درد تو اینقدر عجیب است؟

آنگونه که انگار مرا مار گزیده ست!

من دشت تر از دشتم و در وُسعَتِ این دشت

هر بار کسی از در این خانه رمیده ست

از خیرِ تو صد بار گُذشتم ولی افسوس

تقدیر مرا سوی تو هر بار کشیده ست

محمد فرخ طلب فومنی

از مجموعه غزل طُرّه های باد(نشر آنیما)

کانال اشعار

اینستاگرام