به نام خدا
سلام شاعر بزرگوار
رباعی تان را به زیبایی شروع کرده اید، عکس تو دوباره روی آب افتاده / از قلب همه دوباره تاب افتاده ...
اما پایانش چندان خوشایند نیست.
مصرع سوم : از باغ تنت هزار ستاره چیدم -در خوانش شعر و به ضرورت وزن، حرف «ر» در پایان «هزار» حذف می شود که به ساختار و معنی واژه ایراد وارد می کند.
واژه ستاره هم به صورت «ستار ِ » با کشش بیش از حد هجای کوتاه کسره و تبدیل آن به یک هجای بلند مواجه است که این هم صحیح نیست.
مصرع پیشنهادی من: از باغ تنت، ستاره ها می چینم
و یک توضیح راجع به مصرع چهارم: چه خوب است که دامن پاک شعرمان را به «شرک» آلوده نکنیم و نسبتهای ناروایی چون«خواب و غفلت» را به خداوند «لاتأخذه سنه و لا نوم» نبندیم.
این شعر شما با این مطلع زیبا می تواند پایان زیباتری داشته باشد، شک ندارم با یک بازبینی و بازخوانی و اندکی تأمل بیشتر، خیلی بهتر از این خواهد شد.
موفق باشید.

سلام ممنونم
من به شرک بودن یا نبودن مصرع اخر کاری ندارم ..
ولی به نظرم این نوع از اغراق خیلی کلیشه شده و باعث شده که این رباعی از اون ضربه ای رو که در آخر میخاد نداشته باشه.....ه....مصرع سوم هم که ایراد وزنی داره...به نظرم بعضی از کلماتی که در این شعر استفاده شده(باتوجه به کوتاه بودن شعر) میتونن حذف بشن وکلماتی که بار بیشتری رو ب دوش بکشند رو جایگزین کنین....مثلن"دوباره" حذفش هیچ ضربه ای به شعر نمیزنه(جدا از مساله وزن) در مصرع چهارم.... چه ارتباطی میشه دید با مصاریع قبلی...در رباعی باید سعی کنید که هر مصرع نقش مهمی رو ایفا کنه..که حذف هر کدوم از مصاریع شعر رو ناقص کنه و مصاریع تکمیل کننده معنوی یکدیگر باشند.
یا علی