وقت افطار شد نقاره زدند، به حرم جلوه ي اذان دادي
تا كه روشن شوند زوارت، چاي با طعم زعفران دادي
صحن در صحن،گوشه درگوشه، سفره ي بي كرانه ات وا شد
جاي خرما، ستاره خوردم من، جاي نان ، ابر از آسمان دادي
روزه طعم رضايت تو گرفت، رنگ و بوي زيارت تو گرفت
شور و حالي نداشت روزه ي من، به تن روزه ام توان دادي
بود تسبيح گريه در دستم، توبه ام را اگر چه بشكستم
به ولاي تو بازپيوستم، تو مرا ره به آستان دادي
با شما گفته ايم " اسئَلُكَ"، در دعاي خوش سحر، مولا!
نحوه ي ارتباط با حق را، رمضانها تو يادمان دادي
شعله ور در گناه بودم واي!، سلسله الذهب به داد رسيد
جوشن لا اله الا اله، بر تنم كردي و امان دادي
***
 روز و شب مي كشاني اي سلطان! ، سمت دربار خود غريبان را
شاه شاهان تويي كه بي منت، قصر خود را به ما نشان دادي
اين هتل هاي بي ستاره ي شهر، مفلسان را نمي دهند اتاق
در رواق پر از ستاره  ولي، مخلصان را شما مكان دادي
بدرقه كردي و نقاره زدند، چمدان پر شد از عنايت تو
ناگهان سمت من نسيم آمد، دست خود را شما تكان دادي
  مرداد92