سلام بر سید علی رضایی شاعر جوان و خوش آتیه
این چند خط را برای دلجویی از جنابعالی و نیز یادآوری چند نکته به سایر دوستان می نویسم.
از نظر حقیر دو شاخص در انتخاب یک شعر مهم است: قالب و محتوا. هیچکدام را نباید فدای دیگری کرد. اما شعری که اصول و قواعد ابتدایی شعر را نداشته باشد هر چند هم محتوای عالی و الهی داشته باشد اساسا نمی تواند محل توجه باشد. به عبارت واضحتر شعر باید قبل از هرچیز شعر باشد تا بعد به جهت و مقصود آن توجه کنیم. حقیر در انتخاب اشعار ابتدا به این اصل توجه می کنم بعد از آن محتوای شعر و جهت گیری آن نسبت به موضوع برایم بسیار مهم است. من حاضر نیستم هر مضمون و مفهومی را تایید کنم. این عقیده و ایمان منه.
شعر جنابعالی واقعا زیباست. چند روز پیش هم ذیل شعرتان یک جمله در این خصوص آوردم. اما نکاتی در آن بود که پس از چند بار مرور بالاخره تصمیم گرفتم آنرا انتخاب نکنم.

مثل این چند بیت:
آخر تمام خاطره ها چرت و پرت محض
یعنی تمام هستی ما چرت و پرت محض
حرف تمامی شعرا چرت و پرت محض
باور نکن سریع! همین هم دروغ بود

همه ی خاطره ها و همه ی هستی چرت و پرت محض؟! شما ممکن است بفرمایید شعر منطق بردار نیست اما بنده چنین دیدگاهی ندارم و معتقدم ما باید مسئولیت هر غزل، هر بیت، هر کلمه، هر حرف و هر صوت و هجا را بپذیریم. یعنی از ما حساب خواهند کشید. مسئولیت حقیر که بسیار سنگینتره. به همین خاطر گاه تصمیم میگیرم کار را رها کنم....
شما جوانید و در آغاز راه و امضای امثال حقیر ممکنه این تصور را در جنابعالی ایجاد کند که کارتان بی نقص بوده و ....
نکته ی آخر: سید عزیز! همت کن زود قضاوت نکنی. در اینجا باند و دسته ای وجود ندارد. حقیر از بین حدود 1500 عضو سایت حداکثر 100 نفر را از نزدیک دیده ام و با کمتر از 20 نفر دوستان صمیمیت و آشنایی دارم. حوزه شغلی و کاریم به گونه ای است که امکان و فرصت حضور در محافل و مجامع شعری برایم خیلی کم است.
خدای بزرگ و بی شریک نگهدار دل و دین شما برادر خوبم