بیشتر از بوی تند خانه ی نمدار همسایه 
تازگیها بوی خون می آید از دیوار همسایه
سرفه های خسته اش هر روز زجرم می دهد هر روز
سرفه های زخم دار دختر بیمار همسایه
نان قرضی را که میگیرد زدستم خوب می بینم
بغض را در چهره ی مستاصل و ناچار همسایه
چشم در چشمش که می افتم خجالت می کشم از شهر
در خودم می گریم از لبخند بالاجبار همسایه
اضطراب مزمنی در من تقلا می کند یکریز
تا بفهمم درد را از آتش سیگار همسایه
دستهایش پینه دارد بیشتر از مزد هر روزش
پینه ای سوزنده تر از رنجهای کار همسایه
گرچه من مانند آدمهای صد ها سال دور از هم
در میان غار خود تنهاترم از غار همسایه
آرزو دارم شبی  از شانه اش آهسته بردارم
ذره ای از غصه های دایم و بسیار همسایه