عشق

عشق با یک مژه برهم زدنی می آید

مثل عطری ست که از پیرَهنی می آید

بی خبر از غم واندوه ،خروشان و رهاست

چون نسیمی که به سوی گوَنی می آید

این دل آشوبگر ِ دلشده ی حادثه باز

موی آشفته به هر انجمنی می آید

از دلِ خسته ی هر صخره ی دور افتاده

هر شب آوای خوش ِ کوهکنی می آید

باز هم پنجره از خاطره ها می گوید

باز هم کوچه به دیدار زنی می آید