بــاز امــــشـب بــــرای دیـــــدن تــو، گــشـــتــه ام آیـــه هـای قــــــــرآن را

نــذر کـــردم مـیــان ایــن غـــــزلـم، بـنـویــسـم "ســر" و "دل" و "جـان" را

واژه هــایـــم چــقـــدر حـیــران اند، اشـکــها شـسـتــه انـد چـشــمـــم را

آه ای مـــــــونـــس دل زارم! تــــو بـبــیـــــن ایـــــن دل پـــریـــشــــــــان را

شــــــرم دارم دوبـــاره بـنــویـســــم، مـــــدح تــو از زبــان خـــود وقــتـــی

که خـــدا خــوانــده پـیــش چـشــمــانـت، سوره هایی شبیه "انسان" را

مــن مـســلـمــان چــــادرت شـــده ام، اَشـــهَـــــدُ اَنَّ فـــاطـمــــة اُمّـی

بـا نـگــاهـی بـــــرای اذن دخــــــول، زیـــــر و رو کـــن دل مـســلـمـــان را

نــام مــــادر سـراسـرش روضـــه ست، روضـــه ای غــــرق آتـش و هیـزم

وقــــت روضـــــه کـنــار چـشــم غــــزل، مـی نـویـســم دوبــاره بـــاران را

شاعــری در تـوان هـرکـس نیـست، شاعــری جمع آتـش و خــون است

مـن کـجـا؟ مــدح تـو کـجـا؟ بـانــو! تـو بـبـخــش ایـن سـر پـشـیـمـــان را

...

کــاش روزی بـــه آسـمـــان بـرسـیـــم، کــاش یـک روز در هـیــاهــوهـــا

کــاش یـک روز بـی قــــرار شـویـــم، کــاش یـک روز قـبــر پـنـهـــان را . . .

پی نوشت:

1: بـیــت "هشـتــم" چـقـدر زیـبــا شـد، واژه ها یـک بـه یـک بـه شــور آمـد

بـه خــدا کـه بـه عـالــمــی نـدهــم، لـحـظــه ای بـارگــاه "سـلــطـــان" را...

2:

بیچاره شاعری که دلش پیش عشق ماند

بایـد بــرای هــر غــــزلـش وزن بـ شـ کـ نـ د