استاد ارجمند جناب آقای جندقی
با سلام
نقد شما را خواندم و آن را دقیق، عالمانه و مشفقانه دیدم . ضمن تشکر از عنایت شما غالب مطالب مطرح شده را می پذیرم اما ذکر چند نکته خالی از لطف نیست :
1- این مثنوی را سالی اولی که قطعنامه پذیرفته شد نوشته ام وبدیهی است نیاز به بازنگری دارد ولی به دلیل مشغله ی زیاد این کار محقق نشد و شاید عدم تمایل خودم که نمی خواستم حس و حالی که بسترسرودن این مثنوی بود فراموش شود بیش تر مرا از بازنگری بازداشت .
2- شاید اگر تمام این مثنوی را _ که به دلایلی نخواستم منتشر شود- ملاحظه می فرمودید قدری از ابهام ها خصوصاً فرود و فرازی که اشاره کردید برطرف می شد .
3- من هم قبول دارم اثری موفق است که عوام بفهمند و خواص لذت ببرند بنابر عمده ی ظعف تالیف های مورد اشاره را می پذیرم
4- اما در باره ی شروع دوباره ،حرف شما درست است ولی علاوه ی مطلبی که قبلاً اشاره کردم (بند 1) نکات دیگری در نظرم است که در این پاسخ مختصر جای پرداختن به آن نیست
در پایان ضمن تشکر مجدد از صرف وقتی که برای نقد کردید امیدوارم در آینده بیش تر از نقطمه نظرات حضرتعالی بهرمند شوم .
موفق باشید

عشق صفای شب اروند بود
آشتی گریه و لبخند بود
سلام بر شاعر ارجمند جناب استاد بادروج
مثنوی بسیار شور انگیزی است و در سنگ محک اشعار ایینی در جایگاه ممتازی قرار دارد نام و شهرت شاعری حضرتعالی را به نیکنامی در اثار خوب بسیار شنیده ام به همین لحاظ از وجود چند پاره ضعف تالیف در این اثر شگفت زده ام در این سطرها به لحاظ دستوری دچار ضعف تالیف هستید
باغ دلم ذره صفایی نداشت
اشک شبم رخنه به جایی نداشت
در مصرع اول ذره صفایی را مترادف ذره ای صفا گرفته اید که اشتباه است در مصرع دوم با توضیح جناب استاد خوش عمل در بخش نظرات موافقم و دفاع شما خبره پسند نیست //////
در این سطر :
ساختم از اشک دو چشمم دو بال
اگرچه ترکیب دو چشمم و دو بال اشتباه نیست اما در مثنوی که به دلیل باز بودن دست شاعر در قافیه ساده ترین نوع شعر در پرداخت موفق محور هم نشینی است ترکیب دوچشمم و دوبال در پایان سطر ضعیف است
تا به کی از دیده نهان می شوی
این درست که می شود با الف همزه قطع به صورت وصل برخورد کرد اما حقیر با حرکت یاء که بیشترین نسبت حرکت را باکسره دارد در فتحه بر روی الف مخالفم به خصوص اگر در قلب معنا را تغییر دهد در اینجا با این مشکل معنایی روبرو می شویم که تا با که ) یعنی چه کسی ) دیدار می کنی و از ما نهان می شوی ) تا به که از دیده نهان می شوی مثلا همین یاء اگر با مصوت آ همراه شود مثلا جوانی آه یا در کلمه ) می آید (که دوستان شاعر گاهی( میاید )به کار می برند چون از نظر معنا در قلب تغییری روی نمی دهد مشکلی ندارد یا به صورت واسطه بین دوکلمه مستقل حذف الف در املای عروضی بلا مانع است و کار بردی است اما در این محل هیچیک از این موارد ضرورت ندارد و با تغییر یک ترکیب لفظی می توانید به تمام این اما و اگرها پایان دهید اینها نکات ظریفی است که توجه استاد گرانقدری همچون حضرتعالی را می طلبد همچنین

گفت: چه داری بجز این ادعا
قافیه و واژه و حرف و ریا
این شروع قسمتی دیگر از این مثنوی به لحاظ روایی است این شروع دوباره بسیار ضعیف است به دلیل اینکه مخاطب را با یک سطحی نگری در لفظ و معنا محدود کرده اید به جای انکه به طیف گسترده تری تعمیم دهید
اما ابیات پس از ان بسیار خوب است و شعر رفته رفته رو به اوج می رود تا در این ابیات به کمال می رسد
باده نه آن بود که انگاشتی
عشق نه این است که پنداشتی

عشق صفای شب اروند بود
آشتی گریه و لبخند بود

مدرسه ی اشک شب و مشق خون
گردش دلها به مدار جنون

عشق سزاوار بلا دیده هاست
پرده نشین دل « فهمیده» هاست

عشق کجا ، گوشه ی عزلت کجا؟
یار کجا ، راحت خلوت کجا؟

عشق نه در خانه نه در خانقاه ست
در شب نیزار و دل قتلگاه ست
این اثر بخش ترین قسمت این شعر و نیز نمونه درخشان مثنوی ایینی در فرهنگ مقاومت و حماسه و ایثار در قلمرو شعر امروز است با این حال در همین قسمت برجسته نیز این بیت از مشکل موسیقی کناری رنج می برد
عشق نه در خانه نه در خانقاه ست
در شب نیزار و دل قتلگاه ست
اگر فعل لازم را همراه با قافیه به تلفظ در اوریم وزن شعر ازدست می رود و اگر به تلفظ در نیاوریم با ضعف تالیف چه کنیم پیشنهاد حقیر این است
عشق مبادا به شب خانقه
هست به نیزار و دل قتلگه
تلفیق موفق و مناسب فضای عرفانی و حماسی در این شعر از نقاط قوت این اثر محسوب می شود
به امید زیارت هرچه بیشتر اثار ایینی حضرتعالی دراین سایت وزین و طلب بخشش از شما شاعر فرهیخته ....///
برای شما استاد محترم سالی سرشار از طراوت ارزومندم

سلام.احسنت.خيلي خوب

###############

سپاسگزارم . درود بر شما

درود بر شما.در مصراعی که فرموده اید: اشک شبم رخنه به جایی نداشت...بهتراست بگویید:راه به جایی نداشت...چون رخنه با فعل کردن درست است نه داشتن.مضافا اینکه راه داشتن یا راه نداشتن به جایی در شعرونثر بخصوص در امثال سائره جایگاهی همیشه مناسب دارد.سپاس.
###########

استاد عزیز
از خوانش و راهنمایی شما سپاسگزارم . اما به نظرم می رسد رخنه با فعل داشتن هم کاربرد دارد
ارادتمند خودتون و اشعارتونم

سلام بر شاعر محترم
جناب خوش عمل درست مي فرمايند راه به جايي نداشت در بيت دوم مناسب تراز "رخنه به جايي نداشت " مي باشد حتي اگر به سختي قبول كنيم كه رخنه با داشتن هم تناسب دارد باز هم راه نداشتن مناسب تر است چرا كه بار معنايي اين دو كنايه با هم تفاوت دارد
راه داشتن و راه نداشتن معمولا بر امر مثبت دلالت مي كند مثلا مي گوييم من به مجلس عرفا راه نداشتم يا راه داشتم
ولي رخنه داشتن با هدف وارد شدن به امري منفي به كار مي رود
حضرت عالي چون مي فرماييد "باغ دلم ذره صفايي نداشت /اشك شبم رخنه به جايي نداشت /واز اشك خود طلب تاثير گذاري داشته و اين امر مثبت اتفاق نيفتاده است پس به نظر مي رسد راه به جايي نداشت مناسبتر باشد و رساتر

دقت جناب استاد خوش عمل ستودني و از ايشان مي خواهم كه بيشتر در بحث نقد شركت بفرمايند
تا استفاده ببريم

#########
استاد ارجمند جناب آقای گنابادی
با سلام
از اظهار نظر سودمند شما سپاسگزارم . نظر استاد خوش عمل درست است و تاکید حضرتعالی هم بجاست .