پر می کشد - چنان که پرستو - به نوبهار

سر می رسد از آن طرف عشق ، تک سوار

بر شانه اش ستاره ی دنباله دار زخم

بر سینه اش نشان طلایی ِ افتخار

مهتاب رو تر از همه ی ماه های سال

خورشید خو تر از دل صد دانه ی انار

هم اعتبار چشمه و هم اعتبار رود

بر پای برگه ی دل او مُهر آبشار

در کوچه باغ های تغزّل ؛ نماد عشق

شیرین و سرخ ِ قافیه ها ؛ سیب آبدار

دف می زنند سرو قدان در سماع خون

در رقص آمده ست به فرمان او سه تار

سر می رسد شهید که بر دوش کوه هاست

سر می دهد به بیشه ی شیران ، پلنگ وار


محمدرضا سلیمی

http://chardivarieejbari.blogfa.com