سلام استاد
خسته نباشید .
امروز غزلی از صائب می خواندم البته قبلا هم خوانده بودم اما توجه ام کمتر بود با مطلع :
حاشا که خلق کار برای خدا کنند / تعظیم مصحف از پی مهر طلا کنند
بر هر طرف که روی کنند این سیه دلان / در آبروی ریخته ی خود شنا کنند
دوست جوانمان اقای سنگری از غم های نادیدنی شما گفتند . خواستم بگویم شاعران که همیشه دردمندان
روزگار بودند . باید به این غم ها ببالیم . امثال من غبطه ی غم های شما را باید بخورند .
**
شاگردانه سئوالی هم داشتم : در بیت :
هر جا نفس به آینه پیوست، مال تو
هر جا قفس به خاطره پیوست، مال من
پیوستن نفس به آینه مرا به یاد موتیف آشنای آینه گرفتن جلوی دهان شخص محتضر گرفتن جهتِ آزمون حیات ، می اندازد که بهتر است مال شما باشد. و قفسی که به خاطره پیوست یعنی آزادی محض بی ترس از قفسی دیگر مال معشوق . ممنون می شوم دریافت احتمالا غلط بنده را به ارشادی اصلاح بفرمایید
زنده باشید
---------------------------------------------------------------------------
سلام دکتر معزز
استاد خوش فکر سبک هندی
و دوست فهیم بنده ی حقیر.
سپاسگزارم از مواهب و الطاف شما
*
در باب پرسشتان :
عرض کنم سال 1380 به نوعی اوج فعایت های شعری من است.
سن ام 35 سال بود و "ابروباد و مه وخورشید و فلک" سرجای خود.
اغلب آثارم چه در شعر کلاسیک ، چه در شعر مدرن : سپید و شعرهای منثور.
چه در تلفیق سبک های تجربه شده ، همه و همه در اوج بودند ؛ تا این که افول سن و سال از یک طرف و اتمام مواعید جوانی کم کم ازفراز رو به نشیب گذاشت.
این برای نخستین بار است این غرل را ارایه می دهم و جایی هم نخوانده ام.
از جمله غزل " درجه یک " بنده است. و بیتی که شما بدان اشاره کرده اید بهترین بیت غزل ،
برداشت مصرع نخست کاملا درست است.
اما مصرع دوم : در حقیقت ، فنا را برای خویش می خواهد. قفس رای خود و نفس را برای "یار" یا معشوق.
کل ابیات غزل : وضعیت مطلوب را برای یار و نامطلوب را برای خود می خواهد.
و اما قفس :
آیا پرنده در قفس زیباست ، یا بدون قفس؟
قفس چطور؟ با پرنده زیباست یا بدون پرنده ؟
پرنده در قفس باعث بروز زیبایی اش می شود نه در هوا ؟!
و قفس وقتی با پرنده است هویت دارد.
من می گویم : تو با آینه باش که ، نشان دهنده حیات و زیبایی توست و وقتی بخار نفست به آینه می خورد همه خوشحال می شوند و من "نباشم" آنگاه که همه از قفس من به عنوان خاطره یاد می کنند. توباش و من نباشم .
تمام ابیات دعا برای "تو"ست و نفرین برای "من " البته غزل دیگری با قافیه دیگر هم با این ردیف دارم که ان شاء الله بعدا خواهید خواند.
بسیار بسیار از شما سپاسگزارم
خواندن غزل : "غزل به سبک پریشانی "را حتما فراموش نکنید . زیباست
یا حق