اشاره

پدرم  مرحوم  شاطر حسین خوش عمل که استاد و قاری مسلم  قرآن و نیز مداح افتخاری اهل بیت علیهم السلام بود در سال

1336 شمسی (یک سال قبل از تولد من) مجموعه ای از نوحه ها ی سروده ی خود را چاپ و منتشر کرد که اکنون  نسخه

هایی از آن در دسترس است. در پایان این جزوه  به نام بیت الاحزان  چند غزل و رباعی  از سروده های پدر نیز درج شده

است که شما عزیزان را به خواندن یکی از این غزلها دعوت میکنم:

زاهدا ! منع   من    از    باده ی     گلبیز     مکن

تو هم  ار  اهل  دلی   می   خور و  پرهیز    مکن

باده نوشان   گریزان   شده   از     مدرسه     را

رام    خود   با   سخن     مصلحت آمیز      مکن

چوب   تکفیر    فراز     سر    ما     راست  مدار

تیغ    تعزیر   برای      دل      ما     تیز   مکن

تو  که    در    مشرب   خود  باده  نجس  میشمری

جامه ی   کبر    بینداز   و   ریا    نیز      مکن

خاک   میخانه   ز  اخلاص  کمر  بند  و   بروب

فخر    در    مدرسه  بر   خدمت   ناچیز    مکن

یا    ز   جان  بگذر  و  بگذار   قدم  در ره  عشق

یا    نگه   جانب  آن  نرگس     خونریز   مکن

زنگ   از    آینه ی دل    به   صبوحی    بزدای

اعتنایی     به    مریدان      سحرخیز    مکن

«شاطر»  ار  خاطر  آسوده   ز  غم  می طلبی

گوش  جان   جز به  سخنهای   دل انگیز  مکن.

* شایان ذکر است که این غزل در جنگ ادبی درج گرد آوری شده توسط نسیم دستگردی در نوروز 1337 با نام

شاطر حسین خوش عمل کاشی (استاد و قاری وارسته ی قرآن کریم) درج شده که موجود است. روح همه ی گذشتگان

شاد.