مي خواستم غزل بگويم براي آمدنت

ديدم آب از آب تکان نمي خورد با غزل هايم

دريا بايد متلاطم باشد تا بيايي

گذشته آب از سرمان در هزار و سيصد و غم سال بي خبري

بايد آب دستمان است زمين بگذاريم و اعتقادمان را تمام قد بايستانيم به نيّت ظهورت

آب که سربالا برود کافرها هم علائم ظهور مي خوانند و

ميليارد ميليارد خرج مي کنند تا درست همانجايي باشند که قرار است تو باشي

و ما دنبال دوربين آخرين مدل آمريکايي براي ضبط ندبه هايمان!

اين روزها مثل قارچ دجّال مي رويد و

کشور کشور مظلوم نشانمان مي دهند و

خون در خون به رخمان مي کشند کوچه پس کوچه هاي برادرنشينمان را

تا شايد به رگمان بربخورد و دست از سر بيانيه ها و محکوم کردن هايمان برداريم و

اما مشک سوراخ و انتظار آب؟

از چاه ما که آبي برنمي آيد....

لااقل براي دجّال ها بيا آقا جان.