در بغض سنگین جنگل ، بشکن غرور تبر را

تا چشم افرا نبیند دیگر حضور تبر را

رسم درختان جنگل ، افتادنی در سکوتست

تفسیر کن در نگاهت ، با من شعور تبر را !!

با من بخوان ای صنوبر ، آوازی از عاشقی تا

از عشق ، مرهم بسازم ، زخم عبور تبر را

ای سرو آزاده ی من ، با شاخه هایی شکسته

دیدم که آشفته کردی ، جشن و سرور تبر را

دل آرزوهای دیرین ، رنگ حقیقت رفتند

روزی که با خنده کندی ، در دشت گور تبر را .