سلام

زانوی غمم را بغل گرفته ام و به تو فکر می کنم. تویی که آمدنت روز به روز بیشتر به تاخیر می افتد. تویی که از پشت این همه چشم انتظاری و چشم به راهی هنوز به مقصد نرسیده ای. اصلا تو در راه منی یا من در راه تو؟

مقصد چیست؟ مقصد کجاست؟ مقصد دل من است یا دل تو؟

فقط همین را می دانم که فانوس چشمم رو به خاموشی می رود. سیب نگاهم در حال افتادن است، دست تقدیرم رو به شکستن است و پای انتظارم رو به خشکی.

این تلخی بی پایان را از من بگیر. همین.