دروغ و دونگ و جفنگ باب شد

ز هر سو دروغگویی ٱزاد شد

ندارد نشانی کژ و راستی

فقط از دو گوشت خطا بشنوی

ترا شرم آید بگویی دروغ

نبینی ز گنداب نور و فروغ

بهر خصلتی مردم عادت کنند

بعید است از آن کندن دل کنند

چو کج رفتن آسان بیاید بدست

همه کجرو آیند ز بالا و پست

چو خیری نبینند از راستی

همه کج روند بی کم و کاستی

که تاریخ دارد هزاران نشان

ز سستی و از رخوت مردمان

اگر رسم گردد مرام درست

ز حسنش نگردند مردم سست

اگر شرم ناید چپاولگری

ز دستت بگیرد ولو چاکری

زمانه به فرهنگ نیک و بدست

که تاریخ گوید چه پیش آمده ست

اگر بد کنیم بد ببینیم زود

چنین ثروتی را نیابی تو سود

چنین است رسم  کژ و راستی

تو مختاری زین دو کدام خواستی

18/5/90