دریا مرا صدا زد و من شمس بط شدم

آغوش باز کرد و من امواج شط شدم

تابید از دریچه ی ذهن ام صدای او

بی حرف و صوت و گفت و نوشتار و خط شدم

چون نسخه های خطی افتاده دست باد

بی شرح و بی مقدمه و بی وسط شدم

چرخید تا نگاه زبان اش به نام من

بی کفش و بی کلاه به آنی به خط شدم

بودن اگرچه واسطه ی فصل تازه بود

من با تو در سماع الهی فقط شدم

یک روز شمس پنجره ام پرکشید و رفت

با مولوی به قونیه ناگه سقط شدم

چشم ات اشاره ای زد و هوش از سرم پرید

بی اختیار و بی روش و بی نمط شدم

در انتظار سایه ی آرام پلک هات

من بارها به شائبه ای در غلط شدم