فرصــــتي دســـــت داده تا جان از ، شـــوق ديـــدار شعله ور گردد

فرصـــــتي تا كه از قـــــدم تا ســــر ،‌ جان مشـــتاق بال و پر گردد

شايد اين يك فروغ سبحـــاني است ، زادراه سلــــوك عرفاني است

آنچه من دانم و تو مي دانـــــي است ، حبّـــــذا گـــر كه بارور گردد

گرچه اين بار بار اول نيـــــست ، هست پيوسته ؟ اين مسجّل نيست

بدواند خـــــدا كـــــند ريشـــــه ، تا كه يـــك  نخـــــــل پر ثمر گردد

ديده ام خــــــاك مي شــــود ريواس ، ديده ام سنگ مي شود الماس

مي تـــــواند بـــــشر شـــــود آدم ، بلكه همـــــچون ملك بـشر گردد

نيـــــست اين ادّعـــــا گـــــزاف آري ، از همـــين پلّه اعتكاف آري

مي تواند رســـــد به قــــــاف آري ، هر كه با عـــشق رهسپر گردد

جز خدا نيــــــست هيچــــــكس باقي ، ســـــير آفاقي ام ده اي ساقي

چيــــست بهـــــتر ازاين كه مشتـــــاقي ، ‌با خــداوند همســفر گردد

« یار بی‌پــــرده از در و دیوار ،  در تجلّـی است یااولــی‌الابصار»

از سراپـــــرده اش دلـــــم آيــــا ، مي تـــــواند مـــگر كه برگردد ؟

با صـــــفائي كه جان از او گيرد ، شـهد ، جان جــاودان از او گيرد

خوش به حالـــــش كسي كه با ماهـي ، شــــام يلداي او سـحر گردد