آشفت صدای قدمت     خواب     زمین را        



بشکست شب و کردعیان صبح پسین را





با خنده  شیرین   تو  بشکفت  گل  صبح          



بستود    همه  آن  لب   لعل    نمکین را





هرگز نشنیدیم     که   مانند   تو    ریزند       



در  بند    ستم     طرح   رهایی  زمین را





با  کوخ  نشینان  غم  دیرین   تو  بر   داد       



برهم زدی  آرامش   هر  کاخ    نشین  را





هرگز  نتوانست  کسی  بشکند ای  مرد         



در  سفره  تو  منزلت     نان     جوین  را





هنگام     وداع   تن      پاک    تو  محبان        



چون  حلقه  در آغوش  گرفتند   نگین را





تنها  نه دل  فرش  از این داغ گران  سوخت       



در  عرش  تکان  داد غمت روح الامین را





خورشیدبه تن کرد سیه  جامه     ماتم       



بر فرق فلک زد علم   شیون و  شین را





 بر بست قرار از دل شوریده سران رخت       



چون  روح  تو   بگزید   وطن  خلد برین را





برگشت بر این طایفه     امنیت   خاطر      



وقتی   که   بجای تو   گزیدند (امین) را